NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

Tajemnica zawodowa jest jednym z filarów, na których zbudowane są zasady etyczne w psychoterapii i stanowi istotną część kontraktu terapeutycznego. Oznacza to, że wszystko, co dzieje się w pomiędzy klientem a psychoterapeutą, jest nią objęte. Każdy terapeuta podlega superwizji, gdzie regularnie analizuje swoją pracę z bardziej doświadczonym psychoterapeutą. Ta relacja również objęta jest tajemnicą zawodową.

Istnieją sytuacje, w których psychoterapeuta może uznać, że zachowanie tajemnicy było by nieetyczne – np. kiedy postępowanie klienta może stanowić zagrożenie dla niego samego lub innych. Niemniej jednak w takim przypadku, przed podjęciem jakichkolwiek działań, terapeuta przedyskutuje to z klientem.

W angielskim prawie istnieje kilka sytuacji, w których tajemnica zawodowa jest ograniczona i psychoterapeuta jest zobowiązany do kontaktu z policją bez informowania klienta o takim zamiarze. Związane jest to między innymi z praniem brudnych pieniędzy i zagrożeniem terroryzmem. Zasady dotyczące poufności zostaną szczegółowo wyjaśnione w trakcie pierwszego spotkania.

Staram się zawsze oferować miejsce dla osób o niskich dochodach lub otrzymujących świadczenia socjalne. Dotyczy to zarówno klientów indywidualnych, par jak i pracy grupowej. Ilość tych miejsc jest ograniczona i w związku z tym, rozpoczęcie pracy może opóźnić się o kilka tygodni. Proszę o kontakt celem przedyskutowania szczegółów. Zaświadczenie o dochodach/zasiłkach może być wymagane.

Uważam, że najistotniejszym czynnikiem warunkującym wynik pracy terapeutycznej jest jakość relacji pomiędzy terapeutą a klientem.  Istotne jest zatem, aby potencjalny klient miał szanse poznać mnie i moje metody pracy zanim podejmie decyzję o rozpoczęciu terapii. Jest to na tyle ważna decyzja, że warto zainwestować czas w sprawdzenie, jakie opcje są dostępne, to spotkanie umożliwia podjęcie jej w oparciu o fakty, bez obciążenia finansowego.

Jednocześnie jest to również czas, w którym mogę poznać klienta i ocenić czy możemy razem pracować.

O ile uważam, że praktycznie każdy znalazłby coś dla siebie w procesie psychoterapeutycznym, jest to na tyle poważna decyzja, że powinna być podejmowana samodzielnie. Nie jest moją rolą oceniać, kto i kiedy powinien udać się do psychoterapeuty.

Myślę, że warto zacząć od pytania, co psychoterapia mogłaby wnieść do naszego życia i jakiego rodzaju zmiany są potrzebne, aby poprawić nasze funkcjonowanie. Następnie dobrze jest zobaczyć czym jest psychoterapia, czego się spodziewać i jak różne modele teoretyczne postrzegają rolę psychoterapeuty, klienta oraz jak widzą proces zmiany. Część z tych odpowiedzi można znaleźć w działach O psychoterapii, Dla kogo i Czego się spodziewać.

Jednym z rozwiązań jest też bezpłatna pierwsza konsultacja, w czasie której klient może ocenić, z czym terapia się wiąże i wtedy podjąć decyzję.

Zapraszam.

W angielskiej nomenklaturze funkcjonują dwa pojęcia – counselling i psychoterapia. Rozróżnienie to może nie być tak widoczne w polskiej literaturze. Niektórzy definiują je jako dwa oddzielne procesy w pracy terapeutycznej, choć oparte na tych samych teoriach. Inni uznają, że granica pomiędzy nimi jest płynna lub zupełnie niewidoczna i używają ich zamiennie. Zazwyczaj, w odróżnieniu od psychoterapii, counselling definiowany jest jako proces skupiony na jednym problemie, często krótszy, nie zagłębiający się zbytnio w źródła problemu czy też przeszłość, dzieciństwo i ich wpływ na aktualne funkcjonowanie. Niemniej jednak jest to tylko definicja, próbująca sklasyfikować niezwykle złożone doświadczenie, jakim jest interakcja pomiędzy klientem a terapeutą.

Niewątpliwie praca psychoterapeutyczna może być prowadzona na rożnych poziomach, zależnie od tego, czego klient poszukuje w terapii. Może być krótkotrwała lub wieloletnia, spotkania mogą odbywać się raz w tygodniu, a czasem rzadziej, ale też, w przypadku klasycznej psychoanalizy, nawet pięć razy w tygodniu. Próby definiowania nie wnoszą nic do samego procesu czy do doświadczenia klienta, mogą natomiast odwrócić uwagę od najistotniejszych elementów – potrzeb klienta i relacji psychoterapeutycznej.

Zarówno counselling i psychoterapia wywodzą się z tych samych teorii, wykorzystują podobne interwencje i bardzo trudno jest określić, zwłaszcza z pozycji klienta, kiedy jedno zaczyna się, a drugie kończy. Myślę zatem, że niepotrzebne jest rozgraniczanie i w mojej pracy używam tych pojęć zamiennie.

Relacja terapeutyczna jest czymś na tyle złożonym, że doświadczenie każdego klienta jest inne. Wolę skupić się na tym, co istotne – oczekiwaniach i celach klienta i tym, jak najlepiej mogę pomóc w ich osiągnięciu. Dlatego też oferuję psychoterapię krótko- i długoterminową z klientami indywidualnymi, parami oraz w grupie.

Każdego potencjalnego klienta zachęcam do spotkania z kilkoma terapeutami przed podjęciem decyzji. Ponieważ jakość relacji pomiędzy klientem i psychoterapeutą jest najistotniejszym czynnikiem wpływającym na wynik terapii, ważne jest, żeby móc ocenić z kim będzie się pracować. Dlatego też oferuję bezpłatną pierwszą konsultację.

Istotne jest również bezpieczeństwo klienta, dlatego warto sprawdzić czy terapeuta jest członkiem organizacji zawodowej, której zasad etycznych przestrzega. Uznane organizacje branżowe w Wielkiej Brytanii znajdują się na liście Professional Standards Authority list of Voluntary Accredited Registers – więcej o tym w dziale Psychoterapia w UK. Dodatkowo, każdy terapeuta powinien posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności zawodowej. Ponieważ tytuł zawodowy psychoterapeuty nie jest chroniony w Wielkiej Brytanii, podobnie zresztą jak w Polsce, teoretycznie każdy może go używać, nawet nie posiadając żadnych kwalifikacji. Nie każdy jednak może zostać członkiem lokalnych organizacji zawodowych, ani uzyskać ubezpieczenie zawodowe, nie będąc członkiem jednej z nich.

Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie w tak krótkim paragrafie, zwłaszcza, gdy analizie tego problemu poświęcono setki stron w literaturze psychoterapeutycznej. Każdy model terapeutyczny inaczej tłumaczy proces zmiany i warunki konieczne, żeby ta zmiana zaszła. Sam proces jest na tyle złożony i jest w nim tak wiele zmiennych, że badanie go jest czasochłonne i skomplikowane.

Badania prowadzone do tej pory (Wampold, 2001) wykazały, że najistotniejszym czynnikiem wpływającym na wynik terapii jest jakość relacji pomiędzy klientem i terapeutą tzw. sojusz terapeutyczny. Ważnym czynnikiem jest osobowość terapeuty. Czynnikiem, który ma wpływ na proces jest też zaufanie terapeuty do modelu teoretycznego i wynikających z niego interwencji. Nie ma wpływu natomiast sam model czy to, jak bardzo terapeuta przestrzega jego założeń. Z tych też powodów oferuję wspomnianą wyżej bezpłatną pierwszą konsultację – aby umożliwić klientowi poznanie mnie przed podjęciem decyzji. Więcej informacji o terapii w dziale O psychoterapii.

Kontrakt terapeutyczny jest dwustronną umową negocjowaną pomiędzy klientem a psychoterapeutą, określającą wzajemne oczekiwania i zobowiązania obu stron. Definiuje także granice, w których praca terapeutyczna będzie się odbywać oraz ustala szczegóły takie jak czas, miejsce, koszt sesji, metodę płatności oraz długość terapii. Stanowi jednocześnie podstawę do ewentualnych działań prawnych w przypadku, gdy któraś ze stron nie wywiąże się z zobowiązań. Kontrakt określa również zasady dotyczące komunikacji poza sesją, np. odwoływania sesji. Kontrakt jest istotnym elementem terapii również dlatego, że umożliwia czytelne i przejrzyste określenie wszystkich zasad, ograniczeń i oczekiwań na samym początku, co samo w sobie ma walor terapeutyczny – na tym polega bezpieczna, dojrzała relacja. Szczegóły kontraktu zostaną omówione w czasie pierwszego spotkania.

W przypadku niespodziewanych, nagłych sytuacji proszę o kontakt najszybciej, jak to możliwe. W innych sytuacjach – co najmniej 24 godziny przed spotkaniem. Zawsze postaram się zaoferować alternatywny termin spotkania, jednak przy braku kontaktu opłata za sesję będzie nadal obowiązywać.

Dostępne są wszystkie formy płatności – gotówka, czek, karta kredytowa, Paypal oraz stale zlecenie, preferowane przez niektórych klientów przy pracy długoterminowej czy grupowej.